ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
Το Αεροπορικό Δίκαιο, ως κλάδος του Εμπορικού Δικαίου, αποτελεί τη θέσπιση ειδικών διεθνών δημοσίων και ιδιωτικών κανόνων για την αντιμετώπιση προβλημάτων των αεροπορικών συγκοινωνιών αλλά και κάθε συναφούς ενδιαφέροντος. Διακρίνεται σε Διεθνές Δημόσιο και Διεθνές Ιδιωτικό Αεροπορικό Δίκαιο που σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με την πολιτική αεροπορία.
Με δεδομένο ότι η πολιτική αεροπορία γενικά, έχει εκ του χώρου ανάπτυξής της διεθνή χαρακτήρα, ένα μεγάλο μέρος του Αεροπορικού Δικαίου αποτελεί Διεθνές Δίκαιο ή διεθνώς ομοιόμορφο δίκαιο που χαρακτηρίζει και τους εσωτερικούς εθνικούς κανονισμούς που διαμορφώθηκαν κατόπιν διεθνών συμφωνιών.
Πυρήνας του Διεθνούς Αεροπορικού Δικαίου είναι ο Διεθνής Οργανισμός Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO), ο οποίος ρυθμίζει τις διεθνείς αερομεταφορές. Αποτελεί τμήμα του ΟΗΕ και ιδρύθηκε το 1947 σύμφωνα με τη Σύμβαση του Σικάγο του 1944 κατά τη συνδιάσκεψη για τη διεθνή πολιτική αεροπορία. Μέλη του είναι 191 χώρες και η έδρα του βρίσκεται στο Μόντρεαλ του Καναδά. Τα σημαντικότερα καθήκοντα του ICAO άπτονται τομέως όπως η προτυποποίηση και ασφάλεια της αεροπλοΐας, η ρύθμιση του διεθνούς αεροπορικού δικαίου, λόγω τεχνολογικής εξέλιξης ή άλλους λόγους (π.χ. αεροπειρατεία), η ανάπτυξη των αναγκαίων υποδομών με κοινά προγράμματα υποστήριξης των μελών για τη χρηματοδότησή τους, καθώς και προγραμμάτων τεχνικής βοήθειας, η διανομή και διαχείριση των κωδικών ICAO για τα αεροδρόμια, τα αεροσκάφη και τις αεροπορικές εταιρίες σε παγκόσμιο επίπεδο, η προτυποποίηση των ταξιδιωτικών εγγράφων, σε παγκόσμιο ενιαίο τύπο κλπ.